Informe de Pordereito sobre a Aula de Apoio

Un grupo de pais da comarca do Salnés fai algo mais de dous anos que decidimos unir as nosas forzas para buscar unha resposta educativa adecuada para os nosos fillos. Naceu así a asociación PORDEREITO.
Os nosos nenos estaban matriculados en varios colexios públicos e ordinarios de Vilagarcía. os seus titores aínda que coidaban moi ben dos nenos, non sabían como facer para chegar a eles, para que avanzasen na súa educación, para que acadasen un nivel comunicativo adecuado, para que progresasen na súa autonomía...Nin os departamentos de orientación dos seus respectivos centros nin o EOE (Equipo de Orientación Específica) conseguían dar unha solución adecuada nin válida á demanda dos profesores e os especialistas (sempre con poucas horas de atención para o alumnado). Os pais tiñamos que facer algo.
Viaxamos ao País Vasco e comprobamos as excelente educación que recibían alí os nenos autistas a través das Aulas Estables de Gautena. e comezamos a movernos para que este modelo se fixese realidade aquí.
Un colexio de Vilagarcía estaba ben disposto a por este proxecto en marcha, o CEIP A Lomba. Contamos co apoio do Delegado de educación e co visto bo do EOE.
Hasta aquí todo perfecto. Os problemas comezaron cando se lle quixo dar unha forma legal a este proxecto. A lei non contemplaba este tipo de convenios. Ao final firmouse un Convenio de Prestación de Servizos entre o CEIP A Lomba e BATA.
BATA é unha asociación sen ánimo de lucro, de profesionais do autismo da comarca de Arousa con recoñecemento a nivel nacional no tratamento do autismo. Eles podían darlle aos nosos fillos o que non podían atopar nos funcionarios públicos. Eles son persoas moi formadas no autismo. Eles podían apoiar a labor dos profesores para que os rapaces tiveran a posibilidade de estar nun colexio público e ordinario. Tiñamos pois todas as vantaxes para que por fin estes rapaces tiveran unha resposta educativa axeitada ás súas necesidades educativas. Así si que podiamos obter una educación que respondera aos principios de inclusión e normalización, tal como contempla a LOE.

Este convenio firmouse por un ano, polo que unha vez avanzado o curso e vendo como todo se desenvolvía con éxito comezamos a falar co Gabinete da Consellería para que o convenio se firmase con ela.
O Gabinete xurídico comezou a estudar de novo o tema, nese intre tamén se estaba por aprobar un novo Decreto de Atención á Diversidade que contemplaba convenios con asociacións. Desta maneira o marco legal xa o tiñamos.
Cando estabamos con estes trámites, produciuse o cambio de goberno, chegamos incluso durante a campaña electoral a falar co novo Presidente para que nos dese o seu apoio.
O curso escolar está a piques de rematar, o primeiro ano de andadura da Aula de Apoio resultou ser un éxito, pero non sabemos o que vai acontecer o próximo curso. Inspección e un sector do profesorado queren que se cree un aula específica atendida por funcionarios públicos, pero sabemos que esta non é a solución máis axeitada. Estamos fartos de ver como o profesorado se ve incapaz de dar unha educación axeitada aos nosos fillos. A formación do profesorado, en autismo ,é deficitaria. Ademais corren risco os principios de educación inclusiva e normalizadora pois en moitos casos que coñecemos as aulas específicas serven nos centro ordinarios para que nenos con necesidades educativas especiais pasen todo o horario escolar nelas, e só compartan co resto do alumnado asignaturas como educación física ou relixión. Neste momento as profesionais de BATA teñen os nenos na Aula de Apoio só o tempo necesario para traballar aspectos moi concretos como os sistemas alternativos de comunicación, os nenos están cos seus compañeiros a maior parte do horario escolar. As profesionais fan tamén apoios nas aulas, adaptan os libros e os materiais para os nenos, encárganse de que sexan autónomos á hora de ir ao baño ou de comer, favorecen o xogo cos compañeiro durante os recreos... Atenden aos nenos globalmente pero sen telos afastados do seu grupo.
Nós queremos que isto sega sendo así, gustaríanos que esta Consellería se tomase a molestia de buscarlle unha solución xurídica a este tema e que incluso se plantexase esta experiencia como unha plataforma para a formación de futuros especialistas en autismo dentro do profesorado público.
Os nosos nenos teñen dereito a unha educación inclusiva e a unha resposta educativa axeitada.
Algúns dos comentarios dos pais destes rapaces son:
“Agora o meu fillo xa come só”.
“Á miña nena convídanna aos cumpreanos dos demais, cando antes iso era impensable”
“Por fin estamos a lograr o control de esfínteres”
“A miña filla comeza a darse conta de que os demais existimos e que os xoguetes son para xogar con eles”.
“Nunca pensamos que a nosa nena puidese comezar a comunicarse con nós”
Isto señor é tan solo tras un ano de existencia deste aula, ¿que podería pasar se tivese unha continuidade no tempo?
A verdade é que este mundo non está feito para persoas con discapacidade e menos para persoas como os nosos fillos. a Administración non nos oferta nada do que precisamos, e cando contempla algo nos protocolos as listas de espera son tan longas que temos que recurrir a servizos privados (atención temperá , logopedia, detección e diagnóstico, psicólogos...) pois non podemos estar esperando de brazos cruzados mentres os nenos medran e van perdendo oportunidades.
Por unha vez algo bo está funcionando. Esperamos e desexamos que non desapareza ou peor se transforme e quede todo nunha anécdota.

A Presidenta de PORDEREITO

You can leave a response, or trackback from your own site.

3 Response to "Informe de Pordereito sobre a Aula de Apoio"

  1. Mucho ánimo Cuca, ojalá que consigais seguir con las mismas condiciones. Podríais ser un referente a nivel nacional. U abrao Inma

    Desde ASPAU vemos con preocupación vuestra situación actual y os deseamos mucha suerte para que todo lo que habéis logrado se mantenga, como dice Inma esto debería ser un espejo donde se miraran el resto de Administraciones, y si está funcionando bien, exportarlo a las demás Comunidades. ANIMO! MANU.

    Gracias a ASPAU, Inma Cardona e a Esther (la Sonrisa de Arturo) polo seu constante apoio. Sei que vós credes no noso proxecto. Un abrazo

Publicar un comentario

powered by Blogger | WordPress by Newwpthemes